Paramount's Great America & ziekenhuis
Na een gebroken nacht door de jetlag zijn we alweer vroeg wakker, om 5.30 uur staan we op. We zijn vaak wakker geweest, maar tussendoor hebben we toch nog redelijk goed geslapen. Het ontbijt stelt niet veel voor, maar dat halen we wel in later op de ochtend. Terwijl we wachten tot de auto wordt voorgereden door de valet-parking om te kunnen vertrekken naar het reisdoel van vandaag, het pretpark Paramount’s Great America, belt Peter nog even met zijn baas van Comtree, Peter Faessen, en dan gaan we op pad. Het weer is vandaag heel goed, het is lekker warm met ongeveer 26°C.
Het park ligt in San José, ongeveer 70 km ten zuiden van San Francisco. We kunnen de weg goed vinden en rijden er in één keer naar toe. Onderweg belt Jacqueline nog even naar het thuisfront om te melden dat we goed zijn aangekomen.
Eenmaal bij het park, parkeren we snel de auto en begeven ons naar de ingang. Voor de ingang is het een drukte van jewelste. We lezen op een groot bord dat er vandaag een grote danswedstrijd is in het park voor cheerleaders en we komen dan ook veel opgedirkte dames in de typische pakjes tegen. Gelukkig blijkt het in het park niet druk, ondanks de grote groepen cheerleaders.
We starten onze ronde door het park met Top Gun, een leuke ouderwetse achtbaan, en verkennen dan de rest van de attracties. Er staan een aantal leuke kermisattracties en een paar leuke eenvoudige achtbanen, maar er staat ook een flying coaster. Deze proberen we echter niet uit, na de ervaringen van Jacqueline in mei van dit jaar met X-flight in Six Flags Worlds of Adventure in Cleveland, Ohio. Het park is niet wat we ervan verwacht hadden en valt tegen, in vergelijking met Paramount’s Kings Island in Connecticut, Ohio.
Omdat Jacqueline zich ook steeds beroerder voelt en we het park toch al helemaal gezien hebben, besluiten we om 14.00 uur weg te gaan. Onderweg terug naar San Francisco komen we langs de plaats Stanford en hier staat een ziekenhuis aangegeven, we besluiten dan ook om hier op zoek te gaan naar een dokter. We komen dan uiteindelijk terecht in het universiteitsziekenhuis op de ER (Emergency Room). Nadat we langs de bewaking en de metaaldetector (!) zijn gegaan komen we terecht bij de verpleegster. Die bekijkt het geval als eerste en hier moeten we ons ook inschrijven. Zij besluit dat we inderdaad een dokter nodig hebben en dan kunnen we wachten. Het duurt even, maar dan kunnen we naar binnen, waar de dokter Jacqueline zal onderzoeken. Zij moet een ziekenhuishemd aantrekken en de dokter onderzoekt grondig. Omdat Jacqueline 2 maanden geleden een longontsteking heeft gehad, worden voor de zekerheid nog longfoto’s gemaakt, maar die zijn gelukkig in orde. De dokter is het gelukkig wel eens met Jacqueline en schrijft antibiotica voor. Dan begint het wachten op het recept……. En wachten………. En nog steeds wachten……… Het duurt en het duurt…….. Na 1½uur komt eindelijk de supervising dokter om te verifiëren of de antibiotica echt noodzakelijk is en na 3 uur op de ER (!!!) hebben we eindelijk het recept en mogen we gaan. Officieel wordt Jacqueline nu ontslagen uit het ziekenhuis en moet zij ook de “release papers” ondertekenen om aan te geven dat zij alles heeft begrepen.
Nu moeten we nog op zoek naar een apotheek om de medicijnen op te halen, maar die vinden we gelukkig snel. Ook hier moeten we nog een ½ uurtje wachten, maar dan kunnen we eindelijk onze reis vervolgen, doodmoe van al het wachten…..
We gaan op zoek naar een motel en we vinden er één langs de snelweg 101 richting San Francisco: Inns of America. Dit motel is eigenlijk wel boven ons budget, maar omdat we zo moe zijn en Jacqueline ook goed ziek is nemen we de kamer toch. We gaan om de hoek nog snel even een hapje eten bij Houlihan’s en dat smaakt goed. Daarna duiken we vroeg ons bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten