Dag 1: zaterdag 12 oktober 2002

Vlucht naar San Francisco

Het is weer zover: vakantie! Eindelijk, hier hebben we echt naar uitgekeken. Vandaag vertrekken we voor een reis die ons eerst voert naar Californië, van noord naar zuid, en eindigt in Las Vegas. This is another dream coming true.

We vertrekken om 6.00 uur ’s ochtends in Buggenum richting Maastricht, want daar hebben we om 07.20 uur de vlucht naar Amsterdam. Het is nog heel vroeg op de zaterdag, dus de autorit gaat lekker snel. Ook het parkeren op de luchthaven gaat prima en we zijn mooi op tijd, eigenlijk te vroeg zelfs. Jammer genoeg kunnen we niet inchecken voor de complete heenreis via Amsterdam en Chicago naar San Francisco, dus dat betekent dat we in Amsterdam nog eens zullen moeten inchecken. Het vliegtuig in Maastricht vertrekt prima op tijd en de korte vlucht verloopt heel soepel. Eenmaal in Amsterdam gaan we op zoek naar de transferbalie van United Airlines en die ligt helemaal aan de andere kant van het vliegveld…….. We lopen minstens een half uur voordat we er zijn. Gelukkig treffen we een hele aardige dame achter de balie die ons 2 stoelen geeft in de economy plus omdat Peter zo lang is! Dat betekent meer beenruimte. Dat is pas mazzel! We hebben geprobeerd om de economy plus van tevoren te boeken, maar dat zou maar liefst €600 per persoon extra kosten, en nu krijgen we ze gewoon gratis.

Na het inchecken gaan we nog even shoppen. Jacqueline heeft in een winkel op de luchthaven een paar schoenen gereserveerd en die moeten nog worden gepast. Jammer genoeg zaten ze niet echt lekker, maar er waren wel leuke plaatsvervangers. Meenemen dus. Dan kopen we nog wat tijdschriften en daarna melden we ons bij de gate. Als we in het vliegtuig komen blijkt dat we lekker met z´n tweetjes aan de zijkant van het vliegtuig zitten, dat kon gewoon niet beter! En dan ook nog eens lekker veel beenruimte, de stoelen zijn lekker breed en we hebben een eigen tv scherm in de rugleuning van de stoel voor ons. Dat overleven we dus wel!

Onderweg naar Chicago gaat de tijd snel om. We kijken leuke films (“Ice Age” en “a beautiful mind”) en luisteren naar muziek. Het eten is prima en ook de service laat niets te wensen over. Jammer genoeg wordt Jacqueline tijdens de reis niet lekker, maar we hopen dat dat snel overgaat.

Op het vliegveld in Chicago moeten we onze bagage van de band halen en weer opnieuw inchecken voor de vlucht naar San Francisco. Dat gaat gelukkig heel soepel en vlug. We hebben geen controles en moeilijke vragen, dat mag altijd zo gaan! We moeten nu op zoek naar de gate voor de vlucht naar San Francisco. Onderweg gaan we een ijsje eten bij McDonalds, om de zere keel van Jacqueline een beetje te smeren. Dan moeten we nog opschieten, want het is al bijna tijd om weer in te stappen in het volgende vliegtuig. Helaas helpt het ijsje niet echt, want Jacqueline wordt steeds zieker.

Ook de stoelen in het vliegtuig naar San Francisco blijken geweldig! We zitten weliswaar in het middenpad, maar wel helemaal vooraan gelijk achter de toiletten. Dat is pas geluk hebben! Ook nu hebben we weer super veel beenruimte en we hebben ook nog eens de hele rij voor ons zelf! Jacqueline kan gelukkig een beetje slapen en Peter kijkt naar de film “K19” met Harrison Ford. De tijd gaat lekker snel om.

Bij aankomst op het vliegveld in San Francisco blijkt dat één koffer niet is aangekomen. De vriendelijke dame achter de balie meldt echter dat hij meekomt met het volgende vliegtuig en die arriveert al 3 kwartier later. We besluiten daarom te wachten en we krijgen 2 vouchers van United Airlines waarmee we kunnen eten op de luchthaven voor $15 per persoon. Dat is dus goed geregeld! Na het eten blijkt de koffer inderdaad te zijn aangekomen en dan kunnen we onze reis vervolgen. De volgende stap is de airport-shuttle naar het kantoor van Avis, waar we onze huurauto moeten ophalen. Ook dat gaat heel soepel en we worden snel geholpen! We hebben een middenklasse auto gereserveerd, maar we krijgen een minivan met alles erop en eraan! Eigenlijk is die veel te groot voor ons tweetjes, maar hij is wel lekker luxe! We laden onze koffers in en printen de route naar het hotel uit op een terminal in de parkeergarage en dan gaan we op pad.

Ook dit gedeelte van onze reis gaat weer heel soepel. Het is wel heel druk op de weg en we belanden dan ook in een file. Al met al rijdt het nog stukjes bij beetjes verder en we komen nog op een redelijke tijd aan in het hotel. Gelukkig vinden we het hotel in één keer! Nu moeten we nog parkeren. De parkeerplaats naast het hotel is vol en we moeten dan verplicht gebruik maken van de valet parking. Dat kost maar liefst $21. Hoezo duur? Maar ja, even slikken, we zijn tenslotte op vakantie. Morgen zoeken we sowieso een hotel buiten de stad, langs de snelweg. Maar dat is morgen, nu gaan we lekker slapen. Het is inmiddels 21.00h lokale tijd (in Nederland is het dan al 6.00 uur ’s ochtends, 9 uur later) als we in onze hotelkamer zijn. We zijn doodmoe en gaan lekker naar bed!

Dag 2: zondag 13 oktober 2002

Paramount's Great America & ziekenhuis

Na een gebroken nacht door de jetlag zijn we alweer vroeg wakker, om 5.30 uur staan we op. We zijn vaak wakker geweest, maar tussendoor hebben we toch nog redelijk goed geslapen. Het ontbijt stelt niet veel voor, maar dat halen we wel in later op de ochtend. Terwijl we wachten tot de auto wordt voorgereden door de valet-parking om te kunnen vertrekken naar het reisdoel van vandaag, het pretpark Paramount’s Great America, belt Peter nog even met zijn baas van Comtree, Peter Faessen, en dan gaan we op pad. Het weer is vandaag heel goed, het is lekker warm met ongeveer 26°C.

Het park ligt in San José, ongeveer 70 km ten zuiden van San Francisco. We kunnen de weg goed vinden en rijden er in één keer naar toe. Onderweg belt Jacqueline nog even naar het thuisfront om te melden dat we goed zijn aangekomen.

Eenmaal bij het park, parkeren we snel de auto en begeven ons naar de ingang. Voor de ingang is het een drukte van jewelste. We lezen op een groot bord dat er vandaag een grote danswedstrijd is in het park voor cheerleaders en we komen dan ook veel opgedirkte dames in de typische pakjes tegen. Gelukkig blijkt het in het park niet druk, ondanks de grote groepen cheerleaders.

We starten onze ronde door het park met Top Gun, een leuke ouderwetse achtbaan, en verkennen dan de rest van de attracties. Er staan een aantal leuke kermisattracties en een paar leuke eenvoudige achtbanen, maar er staat ook een flying coaster. Deze proberen we echter niet uit, na de ervaringen van Jacqueline in mei van dit jaar met X-flight in Six Flags Worlds of Adventure in Cleveland, Ohio. Het park is niet wat we ervan verwacht hadden en valt tegen, in vergelijking met Paramount’s Kings Island in Connecticut, Ohio.

Omdat Jacqueline zich ook steeds beroerder voelt en we het park toch al helemaal gezien hebben, besluiten we om 14.00 uur weg te gaan. Onderweg terug naar San Francisco komen we langs de plaats Stanford en hier staat een ziekenhuis aangegeven, we besluiten dan ook om hier op zoek te gaan naar een dokter. We komen dan uiteindelijk terecht in het universiteitsziekenhuis op de ER (Emergency Room). Nadat we langs de bewaking en de metaaldetector (!) zijn gegaan komen we terecht bij de verpleegster. Die bekijkt het geval als eerste en hier moeten we ons ook inschrijven. Zij besluit dat we inderdaad een dokter nodig hebben en dan kunnen we wachten. Het duurt even, maar dan kunnen we naar binnen, waar de dokter Jacqueline zal onderzoeken. Zij moet een ziekenhuishemd aantrekken en de dokter onderzoekt grondig. Omdat Jacqueline 2 maanden geleden een longontsteking heeft gehad, worden voor de zekerheid nog longfoto’s gemaakt, maar die zijn gelukkig in orde. De dokter is het gelukkig wel eens met Jacqueline en schrijft antibiotica voor. Dan begint het wachten op het recept……. En wachten………. En nog steeds wachten……… Het duurt en het duurt…….. Na 1½uur komt eindelijk de supervising dokter om te verifiëren of de antibiotica echt noodzakelijk is en na 3 uur op de ER (!!!) hebben we eindelijk het recept en mogen we gaan. Officieel wordt Jacqueline nu ontslagen uit het ziekenhuis en moet zij ook de “release papers” ondertekenen om aan te geven dat zij alles heeft begrepen.
Nu moeten we nog op zoek naar een apotheek om de medicijnen op te halen, maar die vinden we gelukkig snel. Ook hier moeten we nog een ½ uurtje wachten, maar dan kunnen we eindelijk onze reis vervolgen, doodmoe van al het wachten…..

We gaan op zoek naar een motel en we vinden er één langs de snelweg 101 richting San Francisco: Inns of America. Dit motel is eigenlijk wel boven ons budget, maar omdat we zo moe zijn en Jacqueline ook goed ziek is nemen we de kamer toch. We gaan om de hoek nog snel even een hapje eten bij Houlihan’s en dat smaakt goed. Daarna duiken we vroeg ons bed in.

Dag 3: maandag 14 oktober 2002

San Francisco

Na alweer een nacht slecht slapen, zijn we opnieuw vroeg wakker. We ontbijten in het motel, voor zover je dat een ontbijt kan noemen, en gaan dan op pad. Vandaag gaan we naar San Francisco, de stad bekijken. We parkeren de auto op het terrein naast het Bijou Hotel, waar we de vorige nacht hebben doorgebracht, en nemen dan de kabeltram naar Fisherman’s Wharf. Het ritje met de tram is een hele belevenis, geweldig! En dan die heuvels, met die prachtige vergezichten over de stad en de haven…. Heel mooi! San Francisco is gebouwd op maar liefst 20 heuvels!

Aangekomen op Fisherman’s Wharf gaan we eerst een stukje lopen. We merken nu dat het toch wel heel winderig is aan het water, en daardoor is het gelijk een stuk kouder dan gisteren! Aan het water blijkt het maar 17°C te zijn, dus we moeten dus op zoek naar een warme trui, want we hebben geen jassen meegenomen. We winkelen wat langs de haven, en dan komen we terecht bij de Cannery. Dit is een oude fabriek van Del Monte, waar vroeger hun producten werden ingeblikt. Deze fabriek is schitterend verbouwd tot een winkelgalerie. (Helaas is dit gebouw een paar weken nadat wij alweer thuis waren in Nederland door brand geheel verwoest, dus we mogen van geluk spreken dat we het nog hebben kunnen zien!) Daarna lopen we terug naar Fisherman’s Wharf en komen terecht bij Pier 39. Hier is de Blue and Gold Fleet gevestigd en dat is de enige organisatie die tochten organiseert (en ook mag organiseren) naar Alcatraz. Door Fleet Week en Columbus Day is het in de stad nu heel erg druk. Fleet Week betekent dat alle marineschepen die San Francisco als thuishaven hebben, deze hele week aan wal liggen in de haven, en dat wordt goed gevierd. Omdat het zo druk is, zijn alle dagtochten naar Alcatraz al volgeboekt, maar we hebben geluk: er is een extra avondtour ingelast, en dat terwijl die normaal gesproken niet op maandag wordt gedaan! Dat is dus mazzel hebben, vooral als je weet dat we die eigenlijk toch al het liefste wilden doen! Alcatraz bij avond geeft toch een heel aparte dimensie en ook een schitterende uitzicht op de stad, met alle lichtjes.

Als we de kaartjes hebben gekocht, gaan we verder de pier op. Hier liggen hele leuke winkeltjes. We vinden er ook leuke truien tegen de kou, niet al te duur. We kijken naar de zeeleeuwen die in de haven liggen te zonnen (wat een kabaal en wat een stank!) en daarna eten we lekker aan het buffet van North Beach Pizza. Heerlijk! Vervolgens lopen we weer van de pier af, en komen nog een internetcafé tegen, waar we nog even e-mailen met het thuisfront. Ook kopen we nog een set hele leuke gouden oorbellen voor Jacqueline (beslist niet te duur!) en vinden we een aantal boekjes met kortingsbonnen voor motels. Dan hebben we nog 2 uurtjes over voor we naar Alcatraz vertrekken en we besluiten die tijd nuttig te gebruiken: we gaan naar Lombard Street, het meest bochtige straatje op een hele steile heuvel. We willen eigenlijk de kabeltram nemen, maar daar staat een enorme wachtrij, dus we besluiten om te lopen. Het gaat enorm steil heuvel op, en dat is niet zomaar een heuvel. We moeten regelmatig pauzeren, en vooral Jacqueline heeft het zwaar omdat ze ook nog eens ziek is! Als we dan eindelijk bij Lombard Street zijn, zijn we bekaf! Dat wordt spierpijn! Nu begrijpen we wel waarom de wachtrij bij de kabeltram zo lang was! Eenmaal boven lopen we de trappen naar beneden van Lombard Street en we proberen een taxi te vinden om de jassen op te halen bij de auto en ons naar de pier te brengen, maar dat lukt niet. Alle taxi’s die voorbij komen zijn bezet. We lopen dan maar naar de Pier, zonder jassen, alle heuvels weer terug naar beneden.

Eenmaal beneden bij de Pier is het bijna tijd om naar de boot te gaan die ons naar Alcatraz zal brengen. Daar blijkt een enorme wachtrij te staan, maar die wordt al snel korter wanneer we de boot op mogen. De tocht naar het eiland gaat snel en eenmaal aangekomen op Alcatraz worden we opgewacht door een aantal gidsen, die ons naar boven zullen begeleiden. We moeten namelijk een flinke heuvel op lopen om bij de gevangenis te komen, vergelijkbaar met 13 verdiepingen, maar onderweg horen we allemaal bijzondere en interessante verhalen over Alcatraz. In de gevangenis zelf volg je de rondleiding individueel en op eigen tempo met een audio tape. Deze is ingesproken door oud-gevangenen en –bewakers! Voor slechthorenden hebben ze zelfs een volledig uitgeschreven versie, zodat ik niets hoef te missen! De tour is heel indrukwekkend! Het verhaal is heel levendig en alles lijkt nog maar kort geleden te zijn gebeurd, waardoor het extra indruk maakt. Als we de tour helemaal hebben gelopen kopen we nog wat souveniertjes en dan nemen we de volgende boot terug naar San Francisco.

Het is ondertussen donker geworden en we hebben een schitterend uitzicht op San Francisco, maar het is ook heel erg koud…… Brrrrrr……… Eenmaal op het vasteland nemen we een taxi naar de auto en gaan we vlug terug naar het hotel. We zijn alweer doodmoe en gaan lekker slapen.

Dag 4: dinsdag 15 oktober 2002

San Francisco, Highway 1 en Santa Cruz

Vandaag zijn we alweer vroeg wakker, maar gelukkig hebben we wel beter geslapen dan gisteren. Bij het ontbijt ontdekken we een broodje dat uit de toaster heerlijk smaak.Hmmmm, dat is het eerste ontbijt dat er goed in gaat. Na het ontbijt checken we uit, we laden de koffers in de auto en gaan weer op pad. Vandaag gaan we opnieuw naar San Francisco. Het is erg druk op de weg, en we belanden in de file. Daardoor zijn we later dan gepland in de stad. We zijn vandaag wel goed voorbereid op het weer, we nemen de jassen mee en hebben dikke kleren aan, want het is behoorlijk koud: slechts 16°C.

We parkeren de auto opnieuw naast het Bijou Hotel en nemen de kabeltram naar Fisherman’s Wharf. We hadden eigenlijk de citytour willen nemen van 10.00 uur, maar door de file halen we dat niet meer. Onderweg naar de Pier maken we even een tussenstop bij Borders, een hele grote boekenwinkel en daarna gaan we alsnog naar de Pier voor de Citytour van 11.00 uur. Onderweg worden we aangehouden en krijgen we een boete voor het niet lachen, maar omdat we zo mooi aangekleed zijn (Westerse maatstaven zeker….) komen we ervan af met een paar stickers. Uiteindelijk blijkt de heer die ons heeft aangehouden gewoon een collectant voor de zwervers in de stad, met een ietwat originele aanpak.

We zijn nog net op tijd voor de citytour. Deze tour wordt gemaakt met een bus, die eruit ziet als een kabeltram. Het is een schitterende rit! Via Fisherman’s Wharf gaan we naar de Cannery en vervolgens naar het Palace of Fine Arts, waar we een tussenstop maken. We krijgen de tijd om dit prachtige bouwwerk te bekijken, waar een gedeelte van de film “The Rock” is opgenomen. Het personage van Sean Connery in deze film ontmoet hier zijn dochter. Het gebouw ligt in een heel mooi park waar je lekker doorheen kunt wandelen en om het park staan van die typische Victoriaanse huisjes die je altijd op TV ziet. Na deze stop gaan we via de Presidio naar de Golden Gate Bridge, waar ook weer een stop wordt gemaakt. Eerst stoppen we onder aan de brug, vlakbij het water, zodat we uitzicht hebben op de indrukwekkende pijlers waarop de brug rust. Daarna gaan we met de tram naar boven, waar we opnieuw stoppen en kans krijgen de brug op te lopen. Dat doen we natuurlijk ook, want dat willen we niet missen! Heel indrukwekkend! De terugweg met de tram voert ons opnieuw via Presidio, langs een hele grote militaire begraafplaats naar Nob Hill, een buurt voor de rijken van de stad, en vervolgens naar North Beach en Pacific Heights. Natuurlijk doen we ook Japantown aan en rijden we door Chinatown. De laatste halte voor het eindpunt is Downtown en daar stappen we uit. We hebben de stad nu wel gezien en besluiten om nog even te gaan shoppen. We zien een enorme Nike winkel met maar liefst 5 verdiepingen, waar elk detail in het Nike-logo is uitgevoerd! Daarna komen we onder andere terecht in een computerwinkel en hier maken we gebruik van de internetfaciliteiten om nog even iets te laten horen aan het thuisfront. Ook komen we een schoenenwinkel tegen van Skechers en daar zien we mooie schoenen voor Peter, maar helaas zijn die er niet meer in zijn maat.

Om 15.00 uur gaan we weer terug naar de auto en dan reizen we verder naar het Zuiden. We gaan op zoek naar Highway 1 en we moeten daarvoor dwars door de stad via een van de belangrijkste wegen, Market. Tijdens deze rit hebben we een mooi uitzicht op de heuvels waarop de stad is gebouwd. Na ongeveer 3 kwartier rijden komen we bij Highway 1 en die rijden we verder naar het Zuiden. De weg voert ons langs de Grote Oceaan en biedt prachtige uitzichten. Echt geweldig! Hier zijn gewoon geen woorden voor! Aan de ene kant van de weg liggen de bergen en aan de andere kant de oceaan. De weg is heel bochtig en daardoor kunnen we niet snel rijden, maar dat is ook niet nodig met het magnifieke uitzicht. We maken een tussenstop in Santa Cruz en wandelen hier over de Boardwalk. Dit is een soort permanente kermis aan het strand en hier staat de wereldberoemde Giant Dipper, een hele oude houten achtbaan uit de jaren 20. Jammer genoeg is de Boardwalk gesloten en moeten we het doen met een foto van de achtbaan, we kunnen hem dus niet zelf ervaren.

Daarna gaan we naar Downtown om te eten. We vinden een Mexicaans restaurant, maar het eten valt erg tegen. De inrichting is wel heel erg leuk en ook de ambiance is heel gezellig. Na het eten maken we nog een wandeling in de stad en dan rijden we weer verder. De volgende stop is in Monterey, want hier willen we morgen het wereldberoemde Aquarium bezoeken. Dit is de eerste avond waarop het lang duurt voordat we een betaalbaar hotel hebben gevonden met een vrije kamer. Oorspronkelijk hebben we gezocht op Pacific Grove, een heel mooi schiereiland, maar daar was alles al vol of veel te duur. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in Seaside, iets ten noorden van Monterey en hier vinden we een motel van de keten Howard Johnson. Het is inmiddels al heel laat, we tutten nog een beetje op de kamer, leggen de kleren klaar voor morgen en gaan dan lekker slapen.

Dag 5: woensdag 16 oktober 2002

Highway 1: Monterey Bay Aquarium, 17-miles-drive en zeeolifanten

Vandaag zijn we pas om 7.30 uur wakker, voor het eerst hebben we lekker doorgeslapen! Heerlijk, lekker bijkomen! We staan op ons gemak op en gaan ontbijten, hetgeen ons goed smaakt. Er is toast in overvloed met heerlijke jam. We checken uit en gaan dan op weg naar het Monterey Bay Aquarium, dit is het grootste aquarium ter wereld. Gelukkig is het weer iets opgewarmd, de temperatuur vandaag is ongeveer 19°C.

We kunnen het Aquarium gemakkelijk vinden en gelukkig kunnen we de auto vlakbij parkeren. Het Aquarium is echt prachtig! Niet voor niets is dit wereldberoemd! Het is gebouwd aan de oceaan, en op de benedenverdieping zie je een aantal Aquariums die uitkomen in de oceaan! Ook is er een reservaat voor otters, waar deze beestjes kunnen luieren en ook broeden. De otter is met uitsterven bedreigd en de staat Californië doet er alles aan om te voorkomen dat er in de toekomst geen otters meer zijn. Het reservaat is open en de otters kunnen gewoon weg naar de open zee, maar gelukkig weten ze de weg naar het reservaat goed te vinden. We genieten met volle teugen van al het moois en ook van het mooie uitzicht.

Als we zijn uitgekeken, gaan we nog een paar boodschappen doen in de lokale supermarkt en dan rijden we verder. De volgende activiteit is een autoroute: de 17-Mile-Drive. Deze route voert ons door Del Monte Forest en langs de kust in Carmel en is werkelijk ongeëvenaard prachtig! Wat een geweldige natuur! De huizen die er staan zijn van de zogenaamde stille rijken en zijn het bekijken meer dan waard. Ook voert de route ons lans een aantal golfbanen, en door de mooie ligging midden in deze prachtige natuur zie je op de golfbanen zomaar de reeën en konijnen! We komen ook langs Pebble Beach, met de beroemde golfclub, waar onder andere Clint Eastwood lid is. Hier gaan we nog even shoppen, maar het is echt een bekakte boel! Dan rijden we verder en we zien nog een aantal hele mooie villa’s, op de heuvel gebouwd met uitzicht op de woeste oceaan. Konden we maar ruilen……….

Als we de route hebben uitgereden gaan we verder naar het Zuiden via Highway 1. Onderweg stoppen we bij Nepenthe in Big Sur voor een verlate lunch. Dit restaurant is gebouwd midden in de heuvels met een geweldig uitzicht over de oceaan. Wat een view! Het lijkt wel of we midden in een film zitten. Ook het eten smaakt super! We kunnen er niet over uit. Na het eten gaan we nog even naar de bijbehorende souvenirwinkel en daar ontmoeten we de fotografe van een serie prachtige ansichtkaarten over het natuurgebied Big Sur. We kopen een van haar kaarten en die signeert ze voor ons.

Daarna gaan we weer verder met de reis over Highway 1, verder naar het Zuiden. We genieten enorm van het uitzicht over de Oceaan en de mooie natuur. Hoe zuidelijker we komen langs de route van Highway 1, des te minder bergachtig is het. Ook wordt het strand langs de oceaan steeds zanderiger, in plaats van rotsachtig. Aan het einde van de middag zijn we vlakbij San Simeon en dan komen we langs een stuk strand met allemaal wilde zeeolifanten! Geweldig! Natuurlijk gaan we kijken, we kunnen er heel dichtbij komen en maken een aantal prachtige foto’s. Inmiddels gaat ook de zon onder en we zien hem langzaam verdwijnen in de oceaan. Prachtig gezicht!

Om 18.30 uur zijn we eindelijk bij Hearst Castle in San Simeon, maar helaas is dit gesloten, er zijn geen avondtours vandaag! Jammer. Dan gaan we morgen maar verder. Dat betekent dat we op zoek moeten naar een motel en we moeten even zoeken naar het dorp. Het dorp blijkt een stukje verderop te liggen en telt meer hotels dan inwoners. We komen terecht in Hotel Seacost Lodge, met onze eigen open haard op de kamer. Het is een mooie kamer! We planten onze koffers neer en gaan nog even naar het dorpje. Hier kopen we ansichtkaarten om naar huis te versturen, maar verder is er niets te beleven. We rijden ook nog even naar Cambria, maar daar is ook niets te beleven. Dan maar terug naar het hotel. We schrijven de kaarten naar het thuisfront, we structureren de reis verder, we werken het reisjournaal bij en dan is het weer tijd voor bed. Welterusten!

Dag 6: donderdag 17 oktober 2002

Highway 1: Hearst Castle en Santa Barbara

Vannacht hebben we heerlijk geslapen, maar ondanks dat is Jacqueline behoorlijk ziek. Vandaag komt ze slecht op gang, omdat er nogal wat slijm vast zit op de luchtwegen. We doen het daarom vandaag lekker rustig aan.

Het ontbijt in het hotel is goed en behoorlijk uitgebreid. We nemen het er lekker van en daarna checken we uit en gaan op pad naar de eerste attractie van vandaag: Hearst Castle. We zijn later dan gepland, maar toch nog vroeg genoeg. Het is 10.00 uur als we aankomen in het bezoekerscentrum. Het weer is weer iets warmer dan gisteren met 22°C, een heerlijke temperatuur. Niet te warm en niet te koud.

In het bezoekerscentrum schrijven we ons in voor een rondleiding. Er zijn 4 verschillende rondleidingen. Voor nieuwkomers wordt tour 1 geadviseerd door het personeel, maar volgens de reisgids is tour 2 veel mooier. Voor beiden geldt dat er een lange wachttijd is voordat we meekunnen, dus daarom besluiten we tour 3 te nemen, want die is meteen beschikbaar. Peter belt intussen nog even met zijn moeder, die in het ziekenhuis ligt voor een nieuwe knie, en gelukkig is alles goed met haar.

Daarna melden we ons bij de instapplaats voor de bus. Van tevoren worden we door een plaatselijke fotograaf nog even op de kiek gezet voor een mooie afbeelding van Hearst Castle en dan mogen we instappen. De bus zal ons helemaal naar boven brengen, naar het kasteel, dat is gebouwd op een enorme heuvel. Het kasteel annex paleis is gebouwd door Randolph Hearst, een mediamagnaat die erg rijk was tijdens zijn leven. Hij gebruikte Hearst Castle voor het geven van feestjes en om veel mensen te kunnen uitnodigen uit zijn kring van beroemde mensen om zich heen. Na zijn dood heeft de familie Hearst Castle geschonken aan de staat Californië en sindsdien is het opengesteld voor het publiek. De enorme ranch aan de voet van de berg is nog wel altijd in bezit van de familie en wordt ook nog door hen bewoond.

Eenmaal boven met de bus worden we opgewacht door een aantal gidsen. Onze tour start bij het buitenzwembad: Neptune Pool. Dit is werkelijk prachtig! Het zwembad is gevuld met zuiver bronwater en werd vroeger verwarmd tot 30°C. Jammer genoeg mogen we er alleen naar kijken. Daarna gaan we verder via één van de gastenverblijven naar de bovenste verdieping van één van de vleugels van het hoofdgebouw. Daar krijgen we een film te zien over Randolph Hearst, de mediamagnaat die het kasteel heeft laten bouwen. Na de film voert de tour ons verder naar het binnenzwembad. Dat is werkelijk magnifiek! Niet te beschrijven zo mooi! De vloer in het zwembad is gedeeltelijk van 24 karaats goud gemaakt en de overdaad en rijkdom straalt ervan af. Ook het verhaal achter het kasteel en zijn bouwer maakt veel indruk. Na de tour gaan we weer met de bus naar beneden naar het bezoekerscentrum. Hier kopen we nog een paar souvenirs en natuurlijk kopen we ook de foto die voor het instappen in de bus is gemaakt.

Het is inmiddels ongeveer 12.30 uur en voordat we onze reis verder naar het zuiden vervolgen, gaan we nog even naar het dorpje om onze ansichtkaarten te posten. Intussen belt Peter nog even met Rob en dan rijden we verder. We hebben vandaag een behoorlijke rit voor de boeg. De reis voert ons eerst nog naar Santa Barbara voor een tussenstop. We hebben Highway 1 nu helemaal uitgereden, vlakbij San Luis Obispo gaat de weg over in Highway 101. Ook deze weg voert ons nog steeds langs de kust, maar de omgeving verandert in uitgestrekte groene weides met grote ranches en wijnplantages. Dit is een hele omschakeling.

Na eerst nog te hebben getankt komen we om ongeveer 15.30 uur aan in Santa Barbara. Hier willen we een citytour maken met de trolley en die vertrekt om 16.00 uur voor het laatst die dag. De tour is leuk, op deze manier zie je in korte tijd toch het leukste gedeelte van het stadje. Het is precies zoals we het ons hadden voorgesteld en zoals het altijd op televisie is te zien. Heel gezellig stadje, met een aantal hele mooie bezienswaardigheden en gebouwen. Eén van de mooiste bezienswaardigheden is de enorme boom midden in het stadje. Dit is de oudste en grootste van oorsprong niet Amerikaanse boom in Californië en komt oorspronkelijk uit Australië. Na de tour gaan we lekker eten op de Pier bij Moby Dick. Het eten is heerlijk en we hebben vanuit het restaurant een mooie uitzicht over de haven en de oceaan. Hier kunnen we de zeehondjes zien spelen met elkaar en ook de pelikanen zien we af en toe een mooie snoekduik maken in het water. Heel leuk, deze entertainment onder het eten! De eigenaar vertelt ons dat er vanochtend dolfijnen in de haven waren en het is wel jammer dat we die hebben gemist.

Na het eten vervolgen we onze reis weer verder naar het zuiden en die voert ons naar Valencia, een stadje ten noorden van Los Angeles. Morgen willen we hier namelijk Six Flags Magic Mountain bezoeken, een pretpark met maar liefst 15 achtbanen en daarmee een ware concurrent voor Cedar Point in Sandusky, Ohio! Om 21.00 uur komen we eindelijk aan in het motel tegenover het pretpark, moe maar voldaan. Vandaag hebben we ruim 400 km gereden.

Dag 7: vrijdag 18 oktober 2002

Six Flags Magic Mountain

Vandaag staan we vroeg op, heel vroeg zelfs. De wekker van het hotel staat per abuis nog aan en maakt ons al om 6.00 uur wakker. Toch staan we alvast op, want we willen toch al vroeg weg naar het park. Gelukkig gaat het met Jacqueline alweer veel beter, de medicijnen hebben hun werk goed gedaan. Het ontbijt in het hotel is heel slecht, dus we eten niets. We halen het later wel in! Daarna checken we uit en gaan we op pad naar Six Flags, aan de andere kant van de snelweg. Als we buiten komen, blijkt het mooi zomers weer te zijn. Het lijkt alweer iets warmer dan gisteren, maar het is nog altijd 22°C.

Als we komen aanrijden hebben we een schitterend uitzicht op de nieuwste attractie van het park, X. Deze achtbaan is 4-dimensionaal en is daarmee de meest spectaculaire coaster van dit moment. De 4de dimensie betekent dat je niet alleen de achtbaan route volgt, zittend in een stoeltje, maar dat je eigen stoeltje ook nog eens ronddraait tijdens de rit…. Spannend……

We parkeren de auto en vanaf de parkeerplaats zien we nog een aantal mooie banen, waaronder de witte houten achtbaan Colossus. Aan de zijkant van de baan zit een enorme nepspin, omdat het park deze week is aangekleed in de stijl van Halloween. Spooky! We lopen naar de ingang van het park en melden ons met onze Europese seizoenspassen bij de poortjes. We moeten even wachten tot het park opengaat en intussen belt de baas van Jacqueline met slecht nieuws: de verwachte machines komen toch niet naar onze fabriek in Gennep maar gaan naar een zusterfabriek. We spreken af dat Jacqueline morgen even terugbelt, want de headset ligt in de auto. Als het park eindelijk opengaat, gaan we naar binnen en we hebben weer geluk: we mogen met onze seizoenspassen gratis naar binnen. Dat is pas mazzel hebben! Eenmaal in het park gaan we meteen op zoek naar X, maar door de slechte bewegwijzering in het park kunnen we hem niet meteen vinden. Daarom gaan we eerst maar in de Viper, een leuke ouderwetse achtbaan. Als we daarna nog even verder zoeken, vinden we X toch. Omdat de stoeltjes ook nog ronddraaien om hun eigen as, kan Peter niet mee. Zijn maag is hiertegen niet bestand, dus helaas moet Jacqueline de beproeving alleen doorstaan.

Super, wat een baan…..Echt geweldig! Jacqueline had altijd een goed richtinggevoel, maar was dat na deze attractie wel even kwijt. De baan is echt heel apart, want als je eenmaal in beweging bent weet je niet meer wat boven en onder is, of links en rechts…….. Maar wel een mooie ervaring en heel spectaculair! Dan gaan we de rest van het park verkennen. We doen de Psyclone, een houten achtbaan die wel erg shaky is, en we doen de Riddler’s Revenge, een staande achtbaan. Helaas wordt Peter een beetje misselijk, dus we nemen dan even pauze. We gaan een hapje eten in het nieuwste restaurant van het park en hier neemt Peter de taco’s, waarvan hem de vlammen uitslaan……….Hoezo pittig?

Na het eten lopen we de heuvel op naar Superman, the Escape. Dit is ook één van de meest spectaculaire achtbanen ter wereld. Helaas moet Jacqueline deze ook alleen doen, want hij gaat weer achteruit naar beneden en daarvan wordt Peter ziek. Je wordt afgeschoten met een enorme snelheid van 0 tot 100 Mph (= 160 km/uur) in een paar seconden en helemaal boven ben je zelfs een paar seconden volledig gewichtsloos. Geweldig! Heel mooi en ook soepel, niet te evenaren!

Dan gaan we weer verder. We nemen het treintje naar beneden en daar gaan we naar de show van Batman. Deze is niet echt bijzonder, en eigenlijk is het stuntwerk heel amateuristisch. Het decor en de auto’s zijn wel weer heel mooi om te zien en het is leuk om even iets anders te doen. Jacqueline doet ook nog de Batman achtbaan, en ook die is heel erg leuk. Daarna gaan we weer samen een leuke baan uitproberen: de Goliath. Deze baan heeft geen looping, maar is wel heel hoog (255’ = 78 m) en heel snel (85 Mph = 137 km/uur). Super, echt geweldig! Hij komt aardig in de buurt van de Millennium Force in Cedar Point! Helaas missen we de foto, dus na een uurtje doen we de baan nog een keer. Niet alleen voor de foto natuurlijk…… Maar we hebben pech, want het systeem om foto’s te maken is kapot en we hebben dus weer geen foto. Jammer….. Intussen hebben we ook nog de Colossus gedaan, maar die was pas echt heel langzaam. Ondanks de vele spectaculaire attracties, is het park toch nog heel gezellig en sfeervol. Anders dan in andere parken van de Six Flags groep is hier veel aandacht besteed aan thematisering en alle attracties zijn heel netjes en goed onderhouden.

Als we de Goliath voor de 2e keer gedaan hebben, is het bijna 16.00 uur. We gaan de souvenirs ophalen die we eerder die dag hebben gekocht en onderweg naar de uitgang komen we nog een griezelige jongleur tegen: de man jongleert met ronkende kettingzagen! Dit natuurlijk in het kader van Halloween, maar we vinden het behoorlijk geschift! Dan zoeken we de auto op. We vervolgen onze reis verder naar het Zuiden, naar San Diego. Daar gaan we het weekend doorbrengen. Om van Valencia naar San Diego te rijden, moeten we dwars door Los Angeles en dat hebben we geweten! Het was inmiddels spitsuur en we kwamen dan ook terecht in een enorme file. Over de eerste 50 mijl hebben we maar liefst 2 uur gedaan……. Wij zijn om 5 uur vertrokken in Valencia en om 21.00 uur waren we eindelijk in San Diego bij het Holiday Inn. Intussen hebben we in Clemente nog een tussenstop gemaakt om te tanken en we zijn in Oceanside gaan eten bij een Grieks restaurant. Bij het Holiday Inn in San Diego hebben we pech: het hotel is vol. Dan maar op zoek naar de volgende, maar dat is ook vol…. En de volgende is weer vol….. Dan gaan we maar bellen, anders zijn we nog wel even bezig. Maar gelukkig vinden we na een aantal keer proberen een kamer in het Ramada. Het is wel duur, heel klein en de kamer is niet echt super, maar wel schoon en we zijn al blij dat we iets gevonden hebben. Om 22.00 uur zien we eindelijk weer een bed en gaan we lekker slapen.

Dag 8: zaterdag 19 oktober 2002

San Diego: Horton Plaza en Gaslamp Quarter

Vandaag slapen we lekker uit, dat was wel nodig. Gelukkig is Jacqueline weer helemaal beter, maar we zijn toch wel moe van alle indrukken van de afgelopen week. We wassen de kleren op de hotelkamer, zodat die morgen weer lekker droog zijn en pas laat in de ochtend gaan we op pad naar de stad. Het ontbijt slaan we vandaag over, omdat het toch al heel laat is. Jacqueline belt, zoals gisteren beloofd, nog even met haar baas over het slechte nieuws van gisteren en dan gaan we shoppen. Het is heerlijk weer, maar toch iets koeler dan gisteren met 20°C. Gelukkig is dit perfect om te winkelen. In de stad ligt een heel leuk winkelcentrum: Horton Plaza. Het is overdekt en toch weer niet. Het is heel leuk opgezet en heel gezellig ingericht. We gaan goed tekeer en we kopen van alles: circuits bij het Formule Dé spel, cadeautjes voor Juanita die binnenkort jarig is, schoenen voor Peter, allerlei handige spulletjes voor op reis, een mooi pakje voor Jacqueline, nog een paar leuke dingetjes voor in de kerstboom en natuurlijk een paar boekenleggers. Het kan niet op! Tegenover het winkelcentrum ligt een toeristisch gebouwtje waar je informatie kan krijgen over de stad en daar staat ook een grote maquette van de stad opgebouwd. Prachtig!

Na het winkelen lopen we naar het Gaslamp Quarter met allemaal leuke kleine winkeltjes en restaurantjes en hier gaan we lekker eten bij TGI Friday’s. Nat het eten gaan we terug naar het motel, even pauze houden. Onderweg komen we langs de haven van San Diego en we zien dat daar inmiddels een immens groot cruiseschip heeft aangelegd. Zo dichtbij kun je pas goed zien hoe groot die eigenlijk zijn. Geweldig! Als we eenmaal weer in het motel zijn besluiten we om niet meer weg te gaan en we zijn lekker de hele avond op onze kamer gebleven om lekker uit te rusten. We hebben de kleren in de droger gedaan en daarna zijn we vroeg naar bed gegaan, want morgen moeten we weer vroeg op.

Dag 9: zondag 20 oktober 2002

San Diego Zoo en Viejas Outlet

Vandaag hebben we de wekker gezet, want we moeten vroeg opstaan. We eten eerst nog even een lekker ontbijt, dat ons heel goed smaakt, en we mailen nog even op de PC in het hotel. Ook zoeken we nog een aantal adressen van Applebee’s restaurants op internet en dan checken we uit en gaan op pad. We zitten al om 8.30 uur in de auto!

Vandaag gaan we naar de wereldberoemde San Diego Zoo. We moeten even zoeken, want het staat niet echt goed aangegeven en we rijden de eerste keer er zelfs helemaal langs af zonder het te zien…… Maar uiteindelijk komen we toch aan. Het is heerlijk weer en een stuk warmer dan gisteren met 23°C en we genieten van al het moois! Dit is zonder twijfel de mooiste dierentuin die we ooit gezien hebben!

We gaan te voet door het park en kunnen daardoor lekker op ons eigen tempo alles bekijken. We beginnen met een pad door de jungle, waarlangs ons een kijkje wordt gegund bij de tijgers. Daarna komen we de gorilla’s tegen en we zien een moeder met haar baby alle harten van het publiek stelen. De vogeltuin is ook heel mooi aangelegd met honderden “vrij” vliegende vogels, je moet echt uitkijken voor laagvliegers. Na de vogeltuin gaan we naar de panda’s. De San Diego Zoo is één van de weinige dierentuinen in de wereld met panda’s en is zelfs de enige ter wereld waar een gezonde baby in gevangenschap is geboren en blijven leven! Heel bijzonder dus! De baby is vandaag de dag al niet echt klein meer, met zijn 2 jaar is hij al bijna even groot als een volwassen panda. Dit zijn echt heel mooie en indrukwekkende dieren! De volgende dieren die we tegenkomen op onze wandeling zijn een stel schattige apen met lange witte manen, ook hier is kort geleden een baby geboren. Wat een dotje! Naast het apengezelschap zien we de nijlpaarden en we kunnen genieten van een vrijend paartje onder water dat nogal wat aandacht trekt van het publiek. Dat zie je niet vaak natuurlijk! Natuurlijk zien we ook nog flamingo’s, reeën, elanden en prachtige giraffes. Bij de giraffes is ook een baby, echt heel vertederend! Daarna hebben we veel plezier bij de stokstaartjes, die met hun capriolen het publiek flink laten lachen!

De dierentuin geeft onderdak aan veel zeldzame en aparte dieren en we zien de meest exotische dieren. De dierenverblijven zijn werkelijk prachtig! Heel groot en groen, zoveel mogelijk de echte omgeving nagebootst. We kijken onze ogen uit. We hebben nu al zo veel gezien dan we even gaan lunchen, midden in de Zoo in een prachtige groene omgeving. Dat smaakt ons heel goed! Na de lunch vervolgen we onze voettocht door de Zoo en we zien nog een prachtige lynx, die heel nieuwsgierig naar het publiek komt kijken. Ook komen we nog een enorme neushoorn tegen, en we verbazen ons erover dat die beesten zo snel kunnen rennen met dat enorme lijf. Prachtig! Een andere publiekstrekker van de San Diego Zoo zijn de lieve koala’s. Wat een schatjes! Deze trekken dan ook weer veel publiek en je kan ze ook van heel dichtbij bekijken. Toch laten ze zich geheel niet storen door alle drukte en gaan gewoon, heel langzaam verder met hun eigen bezigheden. Na de koala’s gaan we nog even naar de olifanten, maar jammer genoeg zijn die vandaag binnen omdat het buitenhok een grote schoonmaakbeurt krijgt. Maar we hebben geluk, want tegenover de olifanten zien we de beren, ook weer met een schattige baby! Dit beertje zou je wel willen knuffelen, zo lief is hij, maar we proberen het toch maar niet uit! Om 14.00 uur hebben we alles gezien. We shoppen nog voor souvenirs en gaan dan verder met onze reis.

Vanmiddag gaan we naar de outlet Viejas, vlakbij San Diego. We moeten eerst nog een half uurtje rijden (verder dan we gedacht hadden), maar dat is zeker de moeite waard! De outlet is prachtig aangelegd, als een indiaans dorp. Er zijn heel veel mooie winkels en de sfeer is echt geweldig. Ook hier kopen we weer van alles: een mooie outfit voor Peter en een pakje voor Jacqueline, een Nike shirt en een leuke hoed voor in de winter. Om 18.30 uur zijn we uitgewinkeld en reizen we verder. De volgende bestemming is Anaheim, iets ten zuiden van Los Angeles. Onderweg stoppen we in Oceanside voor een diner bij Applebee’s, hiervan hadden we het adres vanochtend opgezocht, en dat smaakt ons heel erg goed. Na het eten reserveren we telefonisch nog even een kamer in Anaheim in het Holiday Inn, met een kortingscoupon, we tanken nog even en dan gaan we weer verder.

De reis naar Anaheim verloopt vlot en soepel en om 22.00 uur zijn we in het hotel. Na een onderhandeling met de jongen achter de balie krijgen we voor weinig geld een suite met een echte jacuzzi en die nemen we natuurlijk! Dit is het toppunt van luxueus relaxen! De kamer is echt prachtig, heel groot en mooi ingedeeld. Op de kamer gaat Peter languit in de jacuzzi liggen en Jacqueline reorganiseert de koffers. Peter belt ook nog even met Pascal, zijn collega, we dan tutten we nog lekker uitgebreid op de kamer. Het is al laat als we lekker gaan slapen.

Dag 10: maandag 21 oktober 2002

Disney's California Adventure

Vandaag staan we weer vroeg op, want we hebben een dag pretpark voor de boeg! We ontbijten eerst in het hotel-restaurant, maar het ontbijt blijkt niet bij de prijs van de kamer inbegrepen en is dan ook belachelijk duur, maar wel heel luxueus en uitgebreid. Na het ontbijt nemen we de shuttle naar Disney’s California Adventure. De chauffeuse van de bus is heel vrolijk en brengt onderweg de stemming al goed erin! Als we bij Disney aankomen, overtreft de aanblik bij de entree al onze verwachtingen. Het is prachtig! Ook het weer werkt meer helemaal mee, want het is opnieuw een prachtige dag, met 20°C.

Bij de ingang trekt Peter nog wat aandacht omdat hij een rood T-shirt aanheeft, in de kleur van de Anaheim Angels, een baseball club. Deze club is in Anaheim natuurlijk heel populair, maar zeker nu zij in de World Series (=finale) zitten voor het eerst in de geschiedenis! De andere finalist is overigens ook een club uit de staat Californië: de San Francisco Giants. Er is deze week dus al de hele week veel aandacht voor de World Series, een finale die bestaat uit 7 wedstrijden.

Het park, de naam verraadt het al, heeft alles te maken met de staat Californië. Alle attracties hebben een connectie met de staat. Zo kom je aan de ingang een replica tegen van de Golden Gate Bridge, in gebruik als een brug voor de Disney Metro. Achter de ingang staat een enorme zonnewijzer met een prachtige fontein. De fontein maakt hele mooie bewegingen, ingegeven door eb en vloed. Het park is geweldig, met prachtige decors en thema’s, zoals dat Disney betaamt. Wat een sfeer! Echt magnifiek! Het is verdeeld in een aantal secties: Paradise Pier met de spectaculaire attracties, Golden State met de wijnplantage, de waterattracties en Soaring California, Hollywood Pictures Backlot met Disney Animation, de Muppet Show en de live show “Who wants to be a millionaire?”en als laatste de sectie A Bugs Land met de kinderattracties.

We beginnen met Golden State en de eerste attractie is Soaring California. We weten niet wat we ervan moeten verwachten, maar hij blijkt echt een van de mooiste attracties in het park. Het neemt je mee in een vlucht over Californië en het lijkt alsof je door de film heen vliegt! Geweldig! Echt heel mooi! Daarna gaan we naar Paradise Pier en onderweg komen we een groep acrobaten tegen, die een show weggeven. Hiervan genieten we met volle teugen! Wat een kracht hebben zij! Geweldig! Daarna komen we langs een enorme vliegattractie, een soort zweefmolen, met een heel aparte en mooie vormgeving en ernaast staat een echte zweefmolen, gebouwd in een sinaasappel! Prachtig! Ook gaat Jacqueline in de vrije val toren, en daar heb je bovenin en heel mooi uitzicht over de rest van het park. We slaan natuurlijk de achtbaan niet over, die is echt geweldig! Je wordt afgeschoten, waarbij je het risico loopt om nat te worden door de hoge golven in het water en. Verder loopt de baan heel soepel en is hij behoorlijk lang. Er is veel aandacht besteed aan de details, zo is de looping gemaakt in het gezicht van Mikey Mouse! Prachtig! Na Paradise Pier nemen we een kijkje in een tortilla fabriek, en we mogen zelfs een tortilla proeven. Heerlijk! En dan lopen we naar de andere kant van het park. Onderweg lopen we langs de kinderattracties in A Bugs Land en ook die zijn heel mooi vormgegeven. We komen nog een interessant bouwwerk tegen, en dat lijkt verdacht veel op de Tower of Terror, zoals die in MGM Studios staat in Disney World Florida. In Hollywood Pictures Backlot genieten we van alle shows en de Disney Animaties en vooral de show “Who wants to be a millionaire?” is heel erg leuk. Deze show is de Amerikaanse versie van Lotto Weekend Miljonair, en je kunt een live opname bijwonen, met een echte presentator. Je kunt geen miljoen winnen, maar je hebt wel kans om aan de show deel te nemen en op de grote stoel plaats te nemen. Ook staan er echte camera’s en het publiek kan ook alle vragen beantwoorden. Dit is echt een hele leuke ervaring!

We hebben veel plezier en de dag gaat snel om, veel te snel! We hebben zoveel mooie dingen gezien, dat is gewoon niet te beschrijven! Om iets over vijven verlaten we het park en gaan we naar Downtown Disney. We eten bij ESPN Zone, een café annex restaurant, waar ook het live-commentaar bij de sportwedstrijden wordt opgenomen. Een hele aparte ervaring! Maandagavond is footballnight en dus loopt het al snel helemaal vol. Natuurlijk is er ook veel aandacht voor de World Series, waarin vanavond weer een wedstrijd wordt gespeeld tussen de San Francisco Giants en de Anaheim Angels.

Na het eten nemen we de shuttle terug naar het hotel en rusten we lekker uit. We genieten nog even van de suite, Jacqueline maakt gebruik van de jacuzzi en Peter bestelt een film op TB. Daarna gaan we lekker slapen.

Dag 11: dinsdag 22 oktober 2002

Knott's Berry Farm en Hollywood

Ook vandaag staan we weer vroeg op, voor onze laatste dag in Anaheim. We ontbijten niet in het hotel, maar checken uit en gaan meteen op weg naar Knott’s Berry Farm, vlakbij het hotel. Ook vandaag is het mooi weer met een temperatuur van 20°C.

Al bij de ingang van het park lijkt het niet druk te worden vandaag. De parkeerplaats is nog helemaal leeg en bij de ingang staan slechts een handjevol mensen te wachten. Door een kortingsbon die we hebben gevonden bij een informatiestand krijgen we behoorlijk wat korting op het de entreeprijs, dus dat is weer geluk hebben! Een leuk verhaal zit achter het ontstaan van het pretpark: het is allemaal begonnen met een kiprestaurantje! Het restaurant was erg populair en de eigenaar van het restaurant bouwde een aantal attracties om de wachtende mensen in zijn restaurant te entertainen. Later is dit behoorlijk uit de hand gelopen en zijn de attracties uitgegroeid tot een echt pretpark. Overigens bestaat het restaurant nog steeds, dit ligt nog altijd bij de ingang van het park. Leuk verhaal, hè?

Als we naar binnen mogen, starten we met de houten achtbaan: Ghostrider. Deze ervaring zal ons nog lang bijblijven. Wat een woodie! Super gewoon, niet te evenaren! Onderweg moeten we een aantal keren naar adem snappen! Geweldig! Natuurlijk kopen we hiervan een on-ride foto als aandenken! Toen we deze baan zagen staan, hadden we dit helemaal niet verwacht!

Na Ghostrider verkennen we de rest van het park, maar omdat we heel weinig mensen tegenkomen is er weinig sfeer en dat is wel heel erg jammer. Ons vermoeden van vanochtend blijkt inderdaad uit te komen: het is helemaal niet druk en dat is nog licht uitgedrukt. Wel doen we nog een aantal leuke attracties, waaronder ook Xcellerator. Dit is een achtbaan waarin je wordt afgeschoten van 0 naar 82 Mph (= 132 km/uur) in 2,3 seconden, een heuvel op van 62 meter en dan weer met een hoek van 90° naar beneden! Omdat hij zo snel gaat, lijkt hij heel kort, maar hij is wel de moeite waard. Heel leuk!

Als we het hele park gezien hebben, gaan we nog een keer in de Ghostrider, we kopen nog wat souveniertjes en halen de foto op die bij de ingang is gemaakt vanochtend en dan gaan we ervan door. Het is dan pas 12.00 uur ’s middags, eigenlijk wel zonde van het geld, maar we hebben ook geen zin om hier een dag rond te hangen als er zo weinig te beleven is. In plaats daarvan gaan we nog even naar de shopping mall naast het park: Buena Park Mall. Hier lunchen we en kopen we voor Peter nog een stel mooie kleren. Ook laten we nog een nieuwe batterij zetten in het horloge van Peter en voor Jacqueline kopen we een prachtige mooie gouden armband. Hierover hebben we flink onderhandeld, maar dat heeft zich geloond! Om 14.30 uur gaan we richting Hollywood, zodat we voor de spits nog in Los Angeles zijn en we geen last hebben van files.

Gelukkig gaat de rit voorspoedig. Onderweg komen we langs de beroemde Hollywood letters op de berg en natuurlijk maken we hiervan een foto vanuit de auto. We zijn al om 16.30 uur in het hotel: Holiday Inn, Beverly Garlands. We hebben dit hotel gisteren al gereserveerd dus we hoeven niet te zoeken. We checken in en reserveren telefonisch voor de VIP tour van morgenochtend in Universal Studios. Dan gaan we met de shuttle naar Universal City. We nemen alvast een kijkje bij de ingang van het park en lopen over de Universal City Walk heen, met allemaal leuke winkeltjes en restaurantjes. We vinden een set hele leuke sleutelhangers als cadeautje voor pap, mam en broer Karel en dan gaan we lekker eten bij Hardrock café. Daarna gaan we met de shuttle terug naar het hotel om lekker uit te rusten voor morgen. We moeten wel op tijd naar bed, want morgen hebben we nog een lange dag voor de boeg!

Dag 12: woensdag 23 oktober 2002

Universal Studios

Vandaag staan we om 7.30 uur op, want om 9.00 uur moeten we de shuttle nemen naar Universal Studios. We hebben vandaag een VIP-tour door het park en die begint om 10.00 uur! Spannend……. We worden ontvangen in een speciale ruimte voor VIP gasten met koffie, donuts en gebakjes en hier ontvangen we ook pasjes die we de hele dag bij ons moeten dragen. Aan deze pasjes kan iedereen zien dat we speciale gasten zijn en krijgen we ook een speciale behandeling van het personeel. De ruimte is echt heel mooi! Je vindt hier allemaal prachtige rekwisieten en memorabilia van films die in de studio’s hier zijn opgenomen. Alles is origineel uit de film!

Kort na de ontvangst ontmoeten we onze gids voor vandaag: Jennifer. Zij neemt ons eerst mee naar de filmset van de film de Mummy, die is omgetoverd in een griezelige rondgang. Griezelig…… En daarna gaan we van start met de studiotour. Daarvoor moeten we naar het benedengedeelte in het park en onderweg komen we langs een aantal prachtige gebouwen en auto’s. Zo zien we ook de auto’s die zijn gebruikt in de film “The Fast and the Furious”. Geweldig! Konden we daar maar een ritje mee maken! Ook hebben we tijdens de wandeling naar beneden een schitterend uitzicht over de studio’s en een gedeelte van Los Angeles.

Eenmaal beneden komen we bij onze eigen tram met privé-chauffeur en die brengt ons ook naar alle bezienswaardigheden van de tour. Wie zien alles wat ook tijdens de normale tour te zien is, zoals King Kong, Jaws en Earthquake maar daarnaast zien we ook een heleboel wat de normale tour niet ziet. Zo komen we op een echte soundstage waar binnenopnames worden gemaakt van de soapserie “Providence” en een dubbing-room waar geluid en de beelden worden gecombineerd. In deze dubbing-room zijn al veel award-winnende films gemonteerd en nu zijn ze bezig met de film Gladiator, die is uitgebreid met nieuwe beelden en geluid voor een Tv-serie. Onderweg door deze studio’s zien we aan de auto’s die her en der geparkeerd zijn, dat er een aantal beroemde mensen aan het werk zijn. De gids attendeert ons op een aantal bijzonderheden, maar helaas zien we geen beroemdheden in eigen persoon.

We zien wel een echte TV set buiten, waar ook werkelijk opnamen werden gemaakt op dat moment voor de soap “Providence”, en natuurlijk zien we een aantal sets van bekende films: Jurassic Park, Back to the Future, the Mummy, The Grinch en het Bates Motel. In de tram hangen allemaal tv’s en als we door de sets heen rijden, zien we op de tv de beelden van de film die daar is opgenomen! Heel leuk om te zien en heel herkenbaar! Als laatste gaan we nog naar het Property Warehouse, waar alles wat in de films en tv-series wordt gebruikt wordt opgeslagen. Universal Studios gooit niets weg! Echt heel indrukwekkend. Als wij bij het warehouse aankomen, zijn ze net bezig met het uitladen van een aantal attributen en we zien een aantal spullen terugkomen van de film Gladiator. Geweldig! Na het Property Warehouse gaan we onderweg naar de show Terminator 2-3D. Onderweg komen we nog door een aantal sets en langs huizen en waterpartijen waar veel scènes van films zijn opgenomen. Eenmaal bij de studio van Terminator 2-3D nemen we afscheid van onze tram en chauffeur. Vanaf hier gaat onze dag te voet verder. Het weer is opnieuw prachtig, de temperatuur lekker warm met 22° C.

De show is echt geweldig! We hadden hem al gezien in Florida, maar hij is echt de moeite waard om nog eens te bekijken! Als de show is afgelopen hebben we even pauze om rustig te eten en dan komen we een aantal actiehelden tegen uit bekende tekenfilms in een optocht door het park en dan zien we ook de auto van de Blues Brothers. We komen zelfs Frankenstein tegen, die wel met ons op de foto wil! Daarna gaan we naar de show Waterworld. Hier hebben we speciale VIP plaatsen, met een prachtig uitzicht op de show. De show is echt geweldig! Heel sensationeel en spectaculair, en ook het decor is super! We genieten van al het spektakel. Na Waterworld gaan we achtereenvolgens een aantal bekende attracties doen die we al in Florida hebben gezien. We gaan eerst naar Back to the Future, waar we Doc tegenkomen, de uitvinder van de time-machine. Natuurlijk wil hij wel op de foto met Peter. Daarna gaan we naar E.T. en Jurassic park, een waterattractie, maar daar gaan we niet in! Als laatste doen we Backdraft en dat is nieuw voor ons, want deze staat niet in Florida. Deze attractie geeft een indruk van de manier waarop de film is gemaakt, met commentaar van de regisseur Ron Howard. Heel erg indrukwekkend.

We hebben nu alle attracties en shows gedaan, we hebben echt genoten van deze dag! Het is inmiddels 15.30 uur, we gaan nog wat souveniertjes kopen en we halen de foto’s op die tijdens deze dag van ons gemaakt zijn. Onderweg komen we nog de Blues Brothers tegen en ook die zetten we nog even op de kiek. Om 16.15 uur nemen we de shuttle naar het hotel en daar pakken we de auto en gaan nog even naar de shopping mall Glendale Galleria. Dit is een grote mall, maar niet spectaculair mooi. We kopen nog een paar schoenen voor Peter, petten voor Jan, een tas van samsonite als handbagage en we vinden ook nog een aantal circuits van het bordspel Formula Dé. We zijn doodmoe van al het lopen, maar we kunnen nog niet naar het hotel terug, want we moeten nog wachten tot de petten van Jan klaar zijn. Als het dan eindelijk zover is, gaan we weer terug naar het hotel.

We rijden echter niet in 1 keer terug, maar maken een omweg via Beverly Hills en Bell Air over Mulholland Drive en we nemen een kijkje op Sunset Boulevard, Rodeo Drive en Melrose Avenue. Super! We zien een aantal hele mooie huizen, en de route door de heuvels is echt spectaculair. Het is inmiddels wel donker, dus we kunnen helaas niet alles goed zien. Als we weer terug zijn in het hotel, pakken we onze koffers weer in en maken ons klaar voor de reis van morgen, die ons voert naar Las Vegas!

Dag 13: donderdag 24 oktober 2002

Las Vegas

Vandaag moeten we vroeg opstaan, want we gaan naar Las Vegas! Het vliegtuig vertrekt om 11.00 uur en we moeten eerst nog inchecken en natuurlijk onze huurauto inleveren op het vliegveld. We weten niet hoe het verkeer zal zijn in de ochtendspits, maar er is ons verteld dat het ongeveer 1 uur rijden is. Daarom willen we om 8.00 uur vertrekken, dan hebben we nog wat reservetijd voor als het mis gaat. Dat lukt wonderwel, nadat we eerst hebben uitgecheckt.

Het verkeer is enorm druk en we belanden in een behoorlijke file, toch rijdt het nog wel enigszins, want we zijn klokslag 9.00 uur bij Avis om de auto in te leveren. Dat gaat heel soepel en vlot en nemen de shuttle naar het vliegveld. Daar gaat het inchecken ook heel vlot en dan hebben we nog een uur de tijd om te ontbijten. Dat doen we bij Roadhouse, vlakbij de gate en dat smaakt heel goed! Helaas serveren ze hier geen thee, dus die haal ik bij het nabijgelegen Starbucks. Daarna gaan we naar de gate.

Ook dan gaat alles vlotjes en snel en we vertrekken zelfs 5 minuten te vroeg. Om 11.45 uur komen we aan op het Vliegveld van Las Vegas en vanuit het vliegveld kunnen we een aantal van de hotels al zien liggen. We kunnen op het vliegveld zelfs inchecken in het hotel dat we hebben geboekt en we regelen daar een shuttle die ons naar het hotel brengt. We logeren in hotel New York, New York aan de strip en we krijgen een kamer op de 30e verdieping!

Als we in het hotel aankomen, gaan we eerst onze spullen naar onze kamer brengen en dan gaan we het hotel verkennen. De lobby is een heel groot casino, helemaal gebouwd in de stijl van de stad New York, met allemaal restaurantjes en winkeltjes. Ook van buiten bestaat het hotel uit replica’s van beroemde gebouwen in de stad New York. Als we rondkijken in het hotel raken we zelfs de weg kwijt, zo groot is het! We gaan op zoek naar een balie waar de kaartjes voor de shows kunnen reserveren en we boeken kaartjes voor de show Blue Man op zaterdag om 19.00 uur. Helaas zijn de shows van Cirque de Soleil uitverkocht, dat is wel heel jammer. Wel krijgen we informatie over een tour naar de Grand Canyon, maar daar denken we nog even over na omdat het belachelijk duur is.

We willen natuurlijk ook wel iets zien van de stad en als we eindelijk de uitgang gevonden hebben gaan we naar buiten. Het is prachtig weer, maar voor de tijd van het jaar zelfs nog een beetje koel met 25°C. We maken een wandeling over de Strip en verbazen ons over alle hotels en hoe groot ze zijn! Niet meer normaal gewoon! Om een hotel te passeren aan de straatkant, ben je wel een kwartier aan het lopen……… We zien schuin tegenover het hotel nog een gelegenheid voor het boeken van tours en ook daar vragen we informatie over tochten naar de Grand Canyon. We besluiten dan de bustour naar de Grand Canyon te nemen voor morgen, en die vertrekt heel vroeg! Na het boeken van deze tour vervolgen we onze tour langs de Strip. We nemen de trolley naar het einde van de Strip en daar stappen we uit bij de Mall. Die is gloednieuw en heel mooi aangelegd, maar nog niet helemaal klaar. Vandaar uit maken we een wandeling over de rest van de Strip en genieten van het uitzicht op alle hotels.

Als we weer terug zijn in ons eigen hotel komen we toevallig langs een stand van één of ander vakantieresort waar we een folder zien liggen van de show Mystère van Cirque du Soleil. We nemen de folder mee, maar dat was niet de bedoeling, want er kwam iemand achter ons aan. Zij vraagt of we de show willen zien en zij zegt dat ze nog 2 kaartjes heeft die niet zijn afgehaald. Ze worden ons aangeboden voor $80. Dat aanbod kunnen we niet afslaan en we besluiten om ze te nemen. Dat betekent wel dat we nog maar heel weinig tijd over hebben om te eten voordat de show begint. We gaan daarom maar naar een soort fast food restaurant in het hotel (Nathan’s), daar eten we snel iets en dan gaan we ons nog even opfrissen op de hotelkamer en we kleden ons om voor de show. We nemen een taxi naar het hotel Treasure Island, want daar is de show. We komen nog mooi op tijd aan en het blijkt dat we hele goede plaatsen hebben, bijna helemaal vooraan.

We genieten met volle teugen van de show, hij is werkelijk prachtig! Wat een acrobatiek, geweldig gewoon! De sfeer is heel apart. De show is echt voor herhaling vatbaar en dit doen we beslist nog een keer in Europa!Na de show gaan we lopend terug naar ons eigen hotel en onderweg genieten we van de vulkaanuitbarsting bij het hotel Mirage en van de dansende fonteinen bij het Bellagio hotel. Eenmaal terug in het hotel gaan we lekker slapen, want morgen moeten we alweer vroeg op.

Dag 14: vrijdag 25 oktober 2002

Grand Canyon

Vandaag moeten we al om 5.00 uur opstaan want vandaag staat het bezoek aan de Grand Canyon gepland. We worden al om 6.30 uur opgehaald bij het hotel en we hebben daardoor geen tijd om te ontbijten, maar daar zijn we eigenlijk ook veel te moe voor. Een kleine bus brengt ons van het hotel naar een Vitamine fabriek even buiten de stad. Hier wordt de hele groep verzameld en om 7.00 uur vertrekken we met de bus naar de Grand Canyon.

Het voordeel van dit vroege tijdstip is dat we kunnen genieten van een prachtige zonsopkomst! Na ongeveer 2 uurtjes rijden maken we eerst een stop bij de Hoover Dam, en daar kunnen we uitstappen om foto’s te maken. Dan gaan we naar Kingman voor een korte stop en vlakbij de Canyon stoppen we in Tuscayan voor de lunch. De lunch smaakt prima!

Het is uiteindelijk bijna 13.30 uur als we in de Grand Canyon aankomen, en dat is dus meer dan 5 uur rijden met de bus in plaats van de 2½-3 uur die ons beloofd was! Dat is wel balen, maar we willen het toch wel heel graag zien en we hebben ook al betaald, dus wat wil je…..
De Grand Canyon is werkelijk schitterend! We genieten met volle teugen van het prachtige uitzicht. Dit mag met recht een wereldwonder worden genoemd! We maken 2 stops aan de South Rim in de Canyon en we hebben ook nog tijd om een ijsje te eten en te shoppen voor souvenirs. Met slechts 15°C is het hier wel koud op 2.000 meter hoogte, dus we zijn blij dat we een trui hebben meegenomen. We besluiten dat we hier later nog eens op eigen gelegenheid zullen terugkomen, zodat we ook voldoende tijd hebben om naar beneden te gaan, de Canyon in. Maar nu zijn we toch al heel bij dat we het hebben gezien!

Om 15.30 uur gaan we weer terug naar Las Vegas en dat is dus opnieuw 5 uur rijden. We genieten van de mooie zonsondergang en de schitterende natuur en we kijken naar de film E.T. en we maken een stop in Kingman voor een pauze. Om 21.00 uur zijn we weer terug in het hotel, doodmoe van de lange reis, maar we hadden het niet willen missen!

Dag 15: zaterdag 26 oktober 2002

Las Vegas

Vandaag slapen we lekker lang uit en we tutten uitgebreid op de hotelkamer. Pas om 14.30 uur ’s middags gaan we voor het eerst naar buiten. Jacqueline gaat eerst verhaal halen bij de organisatie waar de tour naar de Grand Canyon geboekt was, vanwege de reistijd, maar dat lukt niet echt. De jongen die de tour verkocht heeft en de verkeerde informatie heeft gegeven is niet aanwezig en we krijgen van zijn baas geen gelijk. We moeten morgen maar terugkomen.

Daarna nemen we de tram bij het Excalibur hotel naar het Mandalay hotel. Onderweg komen we een heel aparte limousine tegen. Nu zijn limousines in Las Vegas aan de orde van de dag en je komt er heel veel tegen, je kunt ze zelfs per uur huren! Maar nu zien we een limousine gemaakt van een Humvee, en dat is toch wel heel erg bijzonder! Als we in het Mandalay hotel aankomen lopen we van daaruit naar het Luxor hotel. We gaan alvast de kaartjes afhalen voor de show van vanavond die we hebben gereserveerd en dan nemen we opnieuw de tram naar het Excalibur. We eten in ons hotel bij restaurant America, maar dat valt erg tegen. Het is duur en het eten is niet lekker. We rusten nog even uit op de hotelkamer, en gaan dan op pad naar het theater voor de show. We besluiten om te lopen, zodat we nog even kunnen genieten van de lekkere buitenlucht, maar desondanks komen we toch heel vroeg in het hotel.

Dan doen we waar Las Vegas eigenlijk voor gebouwd is, voor de eerste keer sinds we hier zijn: we gokken in de automaat……. We gooien er niet zo veel in, maar we winnen ook niets. Helaas, pech hebben. Dan begeven we ons naar de zaal voor de Blue Man Show, we halen iets te drinken en zoeken onze stoelen op. We hebben plaatsen in rij 2, maar daar liggen regencapes voor ons klaar. Dat betekent dus nat worden…… maar daar hebben we niet echt veel zin in. Jacqueline heeft een goed excuus met haar hoorapparaten en we krijgen via de organisatie 2 nieuwe plaatsen op een toplocatie. We zitten hier prima, en hebben een geweldig uitzicht op het podium.

De show is heel apart en sensationeel, we hebben veel plezier en lachen enorm om de 3 blauwe mannen met hun komische grappen. Ook kunnen ze heel mooi muziek maken met een stel afvoerpijpen, wonderbaarlijk gewoon. Natuurlijk wordt ook het publiek bij de show betrokken en er zijn zelfs een aantal mensen de pineut, want ze moeten het podium op. Echt heel leuk!

Na de show lopen we terug naar ons hotel. Onderweg kopen we nog wat te drinken bij het tankstation en op onze kamer kijken we nog even TV en lezen we nog even. Daarna gaat het licht uit.

Dag 16: zondag 27 oktober 2002

Las Vegas

Vandaag hebben we geen wekker gezet, maar slapen we lekker uit. Toch zijn we vroeger wakker dan we dachten, want de klok is vannacht een uur terug gezet, maar dat hadden we natuurlijk niet in de gaten. Uiteindelijk kwamen we daar laat in de middag pas achter……

Vandaag hebben we het plan om een aantal hotels op de Strip van binnen te bekijken. Maar voordat we dat doen, gaan we eerst nog even verhaal halen aan de overkant waar we de Grand Canyon Tour hebben geboekt. Ook nu krijgen we geen gelijk, blijkbaar zijn we hartstikke gek geworden en hebben wij gewoon niet goed geluisterd. Het is natuurlijk onmogelijk dat hij ons verkeerd geïnformeerd heeft, want hij doet dit werk al jaren! Nou ja, we laten het er maar bij zitten en vervolgen onze toch. We lopen verder over de Strip, we bekijken wat souvenirwinkels en we gaan lunchen bij het Harley Davidson café. Daar kijken we onze ogen uit naar de schitterende motoren die voorbij komen over een rails die door het hele restaurant beweegt. Heel apart! Het eten smaakt wonderbaarlijk goed!

Hotel Aladin is het eerste hotel dat we van binnen gaan bekijken. Binnen blijkt er een schitterende mall te zijn, werkelijk heel mooi aangelegd in oriëntaalse sfeer. Daarna nemen we de bus naar de Stratosphere Tower, maar we gaan niet naar boven met de lift, want dat kost maar liefst $8 per persoon. Belachelijk gewoon! We lopen dan verder naar hotel Circus Circus en onderweg bekijken we de souvenirwinkeltjes die we tegenkomen. In Hotel Circus Circus worden circusvoorstellingen gegeven in de lobby, maar verder is het erg rommelig en valt het tegen, dus we nemen de bus naar het volgende hotel: Treasure Island. Hier gaan we nog een souvenir halen van de show Mystère van Cirque du Soleil en dan gaan we naar de overkant, naar het Venetian. Dit is het grootste en duurste hotel van Las Vegas. Het is werkelijk schitterend aangelegd, je waant je echt in Venetië. Er is zelfs een shopping mall op de eerste verdieping (!!!) van het hotel, met een complete grachtengordel met gondels en gondeliers. Voor $25 kun je hier een tochtje met de gondel maken. Hoezo duur? Alles is hier gewoon belachelijk duur! Het hotel New York, New York waar wij logeren, heeft een mooie achtbaan rondom het hotel, maar een ritje in deze achtbaan kost $12! Hoezo duur……….

Na het Venetian gaan we nog naar Caesar’s Palace en ook dat hotel heeft een prachtige mall! Schitterend gewoon! Als we zijn uitgekeken en uitgewinkeld, we kopen nog een paar souvenirs voor familie, gaan we nog even ons geluk beproeven in het casino. Bij één van onze aankopen hebben we een kaartje gekregen waarmee een keer gratis mogen trekken aan een enorme automaat. We gooien ook nog wat geld in een andere automaat, en daar winnen we zelfs een redelijk bedrag, maar dat zijn we ook weer zo kwijt. Als we zijn uitgespeeld lopen we terug naar ons hotel, voor de laatste keer alle lichtjes en bijzondere hotels in ons opnemend. We rusten even uit op onze hotelkamer, we kijken TV en lezen wat. Daarna gaan we eten bij het Mexicaans restaurant in het hotel, maar dat valt heel erg tegen. De bediening is ook heel slecht en we krijgen bijna ruzie met de serveerster omdat we geen fooi geven. Dan gaan we naar onze kamer en bereiden het vertrek van morgen voor. We pakken de koffers in en gaan op tijd naar bed, want morgen is het weer vroeg dag. Morgen gaan we weer naar huis!

Alles bij elkaar zijn we blij dat we Las Vegas hebben gezien, maar het is toch niet helemaal wat wij ons hadden voorgesteld. Alles is zo enorm, zo overweldigend…. Je voelt je zo klein! En dan niet te vergeten dat alles gewoon nep is! Wij geven toch de voorkeur aan echtheid, aan mooie natuur en aan cultuur met een geschiedenis. En dan is alles ook zo waanzinnig duur, niet normaal gewoon! Toch moet je het wel een keer gezien hebben, maar één keer is wel voldoende! Wij vinden het niet voor herhaling vatbaar. Iedereen die in de toekomst nog eens naar Las Vegas gaat raden we in elk geval aan om een huurauto te boeken, want de stad is veel te groot om alles te doen met openbaar vervoer! Bovendien ben je dan niet zo gebonden!

Dag 17: maandag 28 oktober 2002

Terugreis naar Nederland

De shuttle komt ons al om 4.45 uur ‘s ochtends ophalen bij het hotel. Dat is pas echt heel vroeg! Gelukkig zijn alle koffers al gepakt en we hoeven alleen nog uit te checken, dat gaat heel snel. De bus is mooi op tijd en dan gaan we op weg naar het vliegveld. Onderweg moeten we nog een aantal mensen ophalen bij andere hotels, maar gelukkig gaat dat redelijk vlot.

Het vliegveld van Las Vegas is zo vroeg nog helemaal uitgestorven! We hebben tijd genoeg om op ons gemak in te checken en door de beveiliging te gaan. We wilden zeker zijn van een goede plaats op de terugweg, en daarom zijn we ook zo vroeg op het vliegveld. Dat lukt ons ook, want we krijgen weer plaatsen in de Economy Plus op de hele terugreis! Na het inchecken gaan we een kop thee drinken en dan kaarten we wat om de tijd om te krijgen. Terwijl we de tijd verdrijven in het restaurant, kijken we met een scheef oog naar het nieuws op CNN, en we zien dat de sniper die Washington DC area de laatste weken onveilig heeft gemaakt eindelijk is gearresteerd. Tijdens onze vakantie hebben we dagelijks de berichtgeving over deze losgeslagen sluipschutter gevolgd, en we zijn blij dat alle bewoners in het gebied eindelijk weer opgelucht kunnen ademhalen. Als we zijn uitgekaart ontbijten we nog even en dan is het alweer tijd om naar de gate te gaan. Natuurlijk worden we bij de gate weer gefouilleerd en gecontroleerd, waarschijnlijk omdat we geen Amerikanen zijn.

De vlucht van Las Vegas naar Washington verloopt heel soepel en we vermaken ons met het kijken naar een leuke film: “Like Mike”. De tijd gaat zo heel snel om. In Washington moeten we overstappen. Op het vliegveld eten we nog een beetje, maar verder is er niets te beleven dan wachten…. Helaas voelt Peter zich nu helemaal niet lekker, laten we hopen dat dit snel overgaat! De vlucht naar Amsterdam verloopt verder ook heel goed, de service is weer prima en het eten smaakt goed. We kijken nog een aantal hele leuke films (Bad Company, Insomnia, A Gentleman’s Game) en luisteren naar muziek. Gelukkig voelt Peter zich alweer wat beter, nu het thuisfront steeds dichter nadert.

Dag 18: dinsdag 29 oktober 2002

Weer terug in Nederland

De vlucht verloopt zo voorspoedig, dat we zelfs een uur te vroeg aankomen op het vliegveld in Amsterdam. We proberen om een eerdere vlucht naar Maastricht te nemen, maar dat lukt niet, omdat ze de bagage niet zo snel kunnen omboeken. Jammer, er zit niets anders op dan weer te wachten.

Gelukkig komen we uiteindelijk wel heelhuids thuis, met al onze bagage en zonder ook maar 1 minuut vertraging! Toch wel fijn om weer thuis te zijn……..